Το Whittier της Αλάσκας είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες πόλεις στον κόσμο. Εκεί, η καθημερινότητα εκτυλίσσεται σχεδόν αποκλειστικά μέσα στο Begich Towers, ένα 14όροφο κτίριο που χτίστηκε το 1956 ως στρατιωτικός στρατώνας. Σήμερα φιλοξενεί περίπου το 75% των 300 μόνιμων κατοίκων της πόλης. Στο εσωτερικό του βρίσκει κανείς τα πάντα: σχολείο, ταχυδρομείο, αστυνομικό τμήμα, ιατρείο, παντοπωλείο, εκκλησία, ακόμα και κολυμβητήριο.

Αυτό που κάνει το Whittier μοναδικό είναι η αυτάρκεια και η αίσθηση ασφάλειας που προσφέρει. Οι κάτοικοι μπορούν να ζήσουν ολόκληρους χειμώνες χωρίς να χρειαστεί να βγουν στο κρύο και τον άνεμο.

Η πρόσβαση στην πόλη είναι περιορισμένη. Το Whittier συνδέεται με τον έξω κόσμο μόνο μέσω ενός μονού τούνελ που αλλάζει κατεύθυνση περιοδικά και κλείνει το βράδυ στις 10:30 μ.μ. Πολλοί ταξιδιώτες που χάνουν το πέρασμα αναγκάζονται να περάσουν τη νύχτα στο αυτοκίνητο. Αυτή η απομόνωση κάνει την πόλη να θυμίζει περισσότερο μετααποκαλυπτικό καταφύγιο παρά μια απλή κοινότητα της Αλάσκας.

Στο Whittier, η καθημερινή ζωή θυμίζει περιβάλλον τύπου Silo, όπως στα γνωστά μετααποκαλυπτικά μυθιστορήματα και σειρές. Ένα μόνο κτίριο εξυπηρετεί όλες τις ανάγκες: στέγη, τροφή, εκπαίδευση, ασφάλεια. Οι κάτοικοι μοιράζονται κοινόχρηστους χώρους, κοινωνικοποιούνται μέσα σε κλειστά περιβάλλοντα και σπάνια χρειάζεται να βγουν έξω, ιδιαίτερα τους ατέλειωτους χειμώνες.

Αν κάποιος το δει με κινηματογραφικό φακό, το Whittier μοιάζει με κρυφό οχυρό μετά από καταστροφή του κόσμου. Το Begich Towers λειτουργεί σαν ένας κάθετος οικισμός, με δομή που θυμίζει «πόλεις-καταφύγια» από ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Οι κάτοικοι ζουν αποκομμένοι από τον έξω κόσμο, σε έναν χώρο όπου τα βασικά στοιχεία της κοινωνικής ζωής έχουν συγκεντρωθεί κάτω από μία μόνο στέγη.

Παρά την απομόνωση, το Whittier προσελκύει κάθε καλοκαίρι πλήθος επισκεπτών που θέλουν να ζήσουν αυτή τη μοναδική εμπειρία.

Το Whittier δεν είναι απλά ένας προορισμός στην Αλάσκα· είναι μια ζωντανή προσομοίωση μετααποκαλυπτικής κοινωνίας. Ένα μέρος όπου η ζωή οργανώνεται γύρω από ένα και μόνο κτίριο, θυμίζοντας ότι η ανθρωπότητα μπορεί να προσαρμοστεί ακόμα και στις πιο σκληρές συνθήκες.