Τα πυρά του Quentin Tarantino κατά του The Hunger Games

Ο Tarantino δεν κράτησε τα λόγια του όταν ρωτήθηκε στο The Bret Easton Ellis Podcast για την επιτυχία του franchise The Hunger Games.

Κατηγόρησε ευθέως το βιβλίο, και κατά επέκταση τις ταινίες, ότι αποτελούν κραυγαλέα αντιγραφή του Battle Royale, της ιαπωνικής ταινίας του 2000, βασισμένης στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Koushun Takami.

Ο Tarantino δήλωσε χαρακτηριστικά:

Δεν καταλαβαίνω πώς ο Ιάπωνας συγγραφέας δεν μήνυσε τη Suzanne Collins για τα πάντα. Απλώς ξήλωσαν το βιβλίο. Οι χαζοί βιβλιοκριτικοί δεν θα πάνε να δουν μια ιαπωνική ταινία με τίτλο Battle Royale, οπότε δεν της έκαναν καμία κριτική. Όταν οι κριτικοί ταινιών είδαν την ταινία του Hunger Games, είπαν: “Τι διάολο; Αυτό είναι απλώς το Battle Royale, μόνο με PG!”.

Όταν μίλησε για το ίδιο το Battle Royale, ο Tarantino τόνισε πως ήταν από τους πρώτους ανθρώπους εκτός Ιαπωνίας που είδαν την ταινία. Ο Kinji Fukasaku τον είχε προσκαλέσει σε ιδιωτική προβολή, όπου, σύμφωνα με όσα είπε, εντυπωσιάστηκε από την ωμή βία και την ακραία σκληρότητα του φιλμ.

Περιέγραψε την εμπειρία ως καταλυτική και καθοριστική για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη σύγχρονη κινηματογραφική βία.

Το Battle Royale γεννήθηκε αρχικά ως μυθιστόρημα του Koushun Takami το 1999, πριν μεταφερθεί στον κινηματογράφο το 2000 με σκηνοθέτη τον Fukasaku. Η ιστορία τοποθετείται σε μια δυστοπική Ιαπωνία και ακολουθεί μια ολόκληρη τάξη μαθητών γυμνασίου, οι οποίοι, χωρίς να το γνωρίζουν, μεταφέρονται σε απομονωμένο νησί όπου ένα αυταρχικό καθεστώς τους αναγκάζει να σκοτωθούν μεταξύ τους μέχρι να απομείνει μόνο ένας.

Η ταινία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις όταν κυκλοφόρησε λόγω της ακραίας βίας της, όμως σταδιακά απέκτησε φανατικό κοινό και πλέον θεωρείται σημείο αναφοράς για το είδος των δυστοπικών αφηγήσεων επιβίωσης.

Οι ομοιότητες ανάμεσα στο Battle Royale και το The Hunger Games έχουν συζητηθεί εκτενώς. Τα δύο έργα βασίζονται στην ίδια κεντρική ιδέα: μια ομάδα νέων ανθρώπων εξαναγκάζεται σε μια θανατηφόρα αρένα, όπου μόνο ένας μπορεί να επιβιώσει.

Παράλληλα, και τα δύο έργα εκτυλίσσονται σε δυστοπικά περιβάλλοντα όπου το παιχνίδι θανάτου λειτουργεί ως εργαλείο ελέγχου ή ως μορφή θεάματος για την κοινωνία.

Ωστόσο, υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Το Battle Royale επικεντρώνεται αποκλειστικά σε μαθητές της ίδιας σχολικής τάξης, ενώ στο Hunger Games οι συμμετέχοντες προέρχονται από διαφορετικές περιοχές.

Επιπλέον, η αισθητική και ο τόνος των δύο έργων διαφέρουν σημαντικά. Το Battle Royale φημίζεται για την ωμή, ακραία βία του, ενώ το Hunger Games παρουσιάζει μια πιο φιλτραρισμένη εκδοχή της βίας.

Όσον αφορά τη στάση της Suzanne Collins, η συγγραφέας έχει επανειλημμένα τονίσει πως όταν έγραψε το πρώτο βιβλίο δεν είχε καμία γνώση του Battle Royale. Σε συνέντευξή της το 2011 είχε δηλώσει:

Δεν είχα ακούσει ποτέ για αυτό το βιβλίο ή τον συγγραφέα έως ότου παρέδωσα το δικό μου.

Ο διάλογος γύρω από την πρωτοτυπία και την έμπνευση παραμένει ανοιχτός. Το ερώτημα, ωστόσο, που φαίνεται να θέτει εμμέσως ο Tarantino είναι κατά πόσο η επιτυχία μπορεί να επισκιάσει την ιστορική προέλευση μιας ιδέας και αν τελικά το Hollywood αφομοιώνει ξένες δημιουργίες χωρίς να αποδίδει τα εύσημα.