Μια μοναδική ανακάλυψη έρχεται να φωτίσει την τέχνη του τατουάζ στην αρχαία Σιβηρία, μέσα από τα τατουάζ που βρέθηκαν σε μια μούμια ηλικίας 2.300 ετών. Πρόκειται για μια γυναίκα της Πάζυρικ κουλτούρας¹, που ζούσε στην εποχή του Σιδήρου και θάφτηκε σε έναν από τους περίφημους κούργκαν — μεγάλους τύμβους εντός της παγωμένης γης της Σιβηρίας, όπου διατηρήθηκαν εξαιρετικά τα στοιχεία της.

Τα σχέδια στα τατουάζ παρουσιάζουν ζώα, όπως τίγρεις, ελάφια και λεοπάρδαλες, που απεικονίζουν μάχες και μυθικά πλάσματα, χαρακτηριστικά της Πάζυρικ κουλτούρας που συνδέεται με τους Σκύθες². Είναι ενδιαφέρον πως κάποια από τα τατουάζ κόπηκαν κατά τη διαδικασία ταρίχευσης, γεγονός που ενδέχεται να συσχετίζεται με κάποια τελετουργική πρακτική ή με την αντίληψη της κοινωνίας για τη ζωή μετά τον θάνατο.

Παρόλο που δεν έχουν βρεθεί τα ίδια τα εργαλεία τατουάζ, πιστεύεται ότι οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν δεμένες δέσμες από αγκάθια ή καρπούς φυτών, υλικά που δεν διατηρήθηκαν λόγω της βιοδιασπασιμότητάς τους. Η αποκάλυψη αυτών των τεχνικών δίνει νέες γνώσεις στην κατανόηση της πολιτισμικής σημασίας και της δημιουργικής πρακτικής των τατουάζ στην αρχαιότητα.

Η μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Antiquity ανοίγει το δρόμο για περαιτέρω έρευνα και αποκαλύψεις σχετικά με το πώς οι αρχαίοι πολιτισμοί της Σιβηρίας εξέφραζαν την ταυτότητά τους και τις πεποιθήσεις τους μέσω αυτής της ξεχωριστής μορφής τέχνης.

1. Η Πάζυρικ κουλτούρα ήταν ένας αρχαίος νομαδικός πολιτισμός που αναπτύχθηκε στην περιοχή της νότιας Σιβηρίας, κυρίως γύρω από την περιοχή του Όρους Αλτάι, κατά την εποχή του Σιδήρου, περίπου από τον 6ο έως τον 3ο αιώνα π.Χ. ↩︎
2. Οι Σκύθες ήταν ένας αρχαίος νομαδικός ιρανικός λαός που έζησε από τον 9ο έως τον 2ο αιώνα π.Χ. κυρίως στις στέπες της Κεντρικής Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης, δηλαδή σε περιοχές που σήμερα ανήκουν στη Ρωσία, την Ουκρανία και το Καζακστάν ↩︎