Η στοιχειωμένη σήραγγα Kiyotaki του όρους Matsuo

Βαθιά στα σκοτεινά περίχωρα του Kyoto, εκεί όπου οι λεωφόροι της πόλης παραδίδονται στα πυκνά δάση, βρίσκεται μια σήραγγα για την οποία οι ντόπιοι σπάνια μιλούν, και ακόμη λιγότεροι τολμούν να περάσουν μετά τη δύση του ηλίου.

Η Σήραγγα Kiyotaki, μήκους 444 μέτρων, διαπερνά το Όρος Matsuo και συνδέει το ήσυχο χωριό Kiyotaki με τους ιερούς ναούς του Kurama. Μα πίσω από τους κρύους, πέτρινους τοίχους της, κρύβεται ένα σκοτάδι πολύ βαρύτερο από τη νύχτα.

Χτισμένη το 1927, η σήραγγα προοριζόταν να είναι μια απλή συντόμευση, μια διέλευση μέσα από το άγριο ορεινό τοπίο. Ωστόσο, από τις πρώτες μέρες, φαινόταν να αντιστέκεται στην ανθρώπινη παρουσία.

Οι εργάτες ψιθύριζαν για σκιές που κινούνταν, για εργαλεία που εξαφανίζονταν και για ουρλιαχτά που πνίγονταν από το ίδιο το βουνό. Τα επίσημα αρχεία επιβεβαιώνουν τουλάχιστον τρεις θανάτους κατά την κατασκευή, ωστόσο η λαϊκή παράδοση υποστηρίζει ότι ήταν πολλοί περισσότεροι, με τα σώματά τους να έχουν ταφεί μέσα στον ίδιο τον βράχο που προσπαθούσαν να υποτάξουν.

Ακόμη και σήμερα, οι οδηγοί μιλούν για ένα αίσθημα βάρους στον αέρα.

Η κακή φήμη της Kiyotaki δεν εξαφανίστηκε με τον χρόνο. Τα τροχαία ατυχήματα εδώ είναι ανησυχητικά συχνά και συχνά ανεξήγητα: αυτοκίνητα που στρίβουν απότομα στους τοίχους χωρίς εμφανή λόγο, κινητήρες που σταματούν στη μέση της σκοτεινής διάβασης και ξαναρχίζουν εκτός, ακόμη και οδηγοί που ορκίζονται ότι ένιωσαν χέρια να πιέζουν το όχημά τους από πίσω.

Οι τοπικές αρχές κρατούν προσεκτική σιωπή, αν και οι περιπολίες τη νύχτα είναι συχνότερες από ό,τι επιτρέπουν οι πόροι.

Η Σήραγγα Kiyotaki έχει γίνει μέρος της σύγχρονης ιαπωνικής λαϊκής παράδοσης. Κανάλια στο YouTube δείχνουν τολμηρούς να εξερευνούν το σκοτεινό εσωτερικό της, καταγράφοντας στιγμιαίες σκιές και ανατριχιαστικό ήχο.

Ένας επίμονος θρύλος λέει: περνώντας τα μεσάνυχτα με τα παράθυρα κατεβασμένα και φωνάζοντας «Έλα μαζί μου», ίσως εμφανιστεί ένας αόρατος συνεπιβάτης, που εξαφανίζεται αν τον κοιτάξεις κατευθείαν.

Οι σκεπτικιστές αναφέρουν ορθολογικές εξηγήσεις. Η ξαφνική αλλαγή από το φως της ημέρας στο σκοτάδι της σήραγγας μπορεί να αποπροσανατολίσει τους οδηγούς. Το σχήμα του βουνού δημιουργεί παράξενους ανέμους, ηχώ και πτώσεις θερμοκρασίας. Και η ψυχολογική προδιάθεση, να εισέρχεσαι σε έναν χώρο ήδη γνωστό ως στοιχειωμένο, μπορεί να κάνει ακόμη και το λογικό μυαλό να βλέπει φαντάσματα στις σκιές.

Παρόλα αυτά, η εξήγηση δεν μειώνει τον φόβο. Το βάρος της σήραγγας, η ατμόσφαιρα της συσσωρευμένης τραγωδίας, φαίνεται να αντιστέκεται στη λογική.

Καθώς πέφτει το σούρουπο στο δυτικό του Kyoto, οι λίγοι που οδηγούν περνούν τη Σήραγγα Kiyotaki με προσοχή, παράθυρα κλειστά, μάτια στραμμένα μπροστά.

Ο αέρας γίνεται πιο κρύος, το σκοτάδι πυκνώνει, και το βουνό περιμένει σε σιωπηλή επιτήρηση. Οι ντόπιοι συστήνουν έναν κανόνα πάνω απ’ όλα: προχώρα γρήγορα, μη σταματάς, μην κοιτάς πίσω και αγνόησε οποιονδήποτε επιβάτη εμφανιστεί στο καθρεφτάκι σου.